“Die kunnen we niet meer alleen laten”

Afgelopen weekend ben ik in huis getrokken van vrienden van mij; zij gingen een weekendje weg, en hun allerliefste, niks mee te doen, maar zo iemand heet nou maar een puber, dochter wilde thuis blijven, of ik een nachtje wilde komen slapen. Tuulk! Ik heb dat al een paar keer eerder daar gedaan, en deze allerliefste puber en ik vermaken ons altijd opperbest!

Bij Lindanieuws had ik gezien dat de film The Florida Project een goeie recensie kreeg; die draaide dit weekend in ons Filmhuis dus ik dacht dat is misschien een leuk idee om daar  heen te gaan, moest nog wel even akkoord krijgen van de ouders, omdat de film pas om 21.45 uur begon. Dat akkoord heb ik gekregen. dus meteen 2 tickets online aangeschaft. De volgende dag appte ik de oudere zus van de puber of ze ook meeging. Het antwoord was meteen Jaa! Gezellig! Ladies Night dus!

Het is inmiddels zaterdagavond en zowel de lieve Puber ( LP) als ik, hangen op de bank. Inmiddels is het al 21.00 uur en door mijn hoofd gaat: pffff dit is weer één van je briljante ideeën Tanja, om zo laat  naar de film te gaan, terwijl hier blijven toch ook heerlijk is: de televisie staat aan en de haard brandt. Ik zeg tegen LP dat we zo moeten gaan omdat we Grote zus ( GZ)  nog even op gaan halen. Ik had dit veel te laat aangekondigd, omdat bleek dat LP nog eventjes ietsje langer nodig had, dan ik in gedachte had. Nou moet ik wel zeggen dat ze er hartstikke leuk uitzag, toen ze naar beneden kwam. We gaan snel op weg naar GZ.

Onderweg naar Deventer raakten we enorm in een gezellig gesprek, Maar door het leuke gesprek, lette ik niet goed op, of ik wel de goede afslag nam om op de plaats van bestemming te komen. Niet dus! Ik ging ergens een keer links, een keer rechts, rechtdoor of zoiets, er van uit gaande dat ik zo de straat van GZ in zou rijden. Niks van dat al. Ik wist ineens niet meer waar ik nou precies was. Waar moet ik in hemelsnaam heen? Het is in de buurt maar waar dan? ik was draad totaal kwijt. GZ maar snel bellen want we zijn erg laat en we kunnen ons dit tijdsverlies niet permitteren. “Waar ben je dan? Welke straat?” Geen idee zeg ik. Daar kan GZ ook  lekker echt iets mee. “Ooh nou rijd ik weer richting de kerk, maar daar kom ik net vandaan”. ooh neeee daar moet je helemaal niet zijn zei GZ. wat nu? ‘Zie je mij  vroeg GZ, ik loop nu mijn straat uit”, nee ik zie niks; het achteruit, rechtsaf, linksaf enz. resulteerde nog steeds in een groot vraagteken waar ik zat. Zet je navigatie ff aan zei GZ, als je niet weet waar je bent, weet die dat wel. Dat was nog eens een goed idee! Het was inmiddels 21.35. we hadden dus nog 10 minuten. Oeii!

Eenmaal elkaar via de navigatie gevonden, rijden we richting bioscoop. GZ had een parkeerkaart. Dat was fijn. Ik vraag:  “Waar zal ik parkeren”? , bij de Jumbo zegt GZ. Bij de Jumbo???? Waar zittie dan vraag ik. dat weet je toch wel, maar dat is een heel eind lopen naar het Filmhuis zeg ik. Huh? zegt GZ, gaan we daarheen? Ik dacht dat we naar de bioscoop in de Boreel zouden gaan. Nee zei ik, terwijl ik het stuur plotseling  stoer 360 graden omgooide om naar de parkeerplaats in de buurt van de goeie bioscoop te gaan. Gelukkig vonden we snel een plek. Auto geparkeerd, kaart op het dashboard, en 3 minuten voor aanvang meldden we ons; een lieftallige dame van dik in de 60, zit achter de balie. Zo scherp aan de tijd  voelt eigenlijk best goed, geen rij van wachtende mensen, ideaal! Ze kijkt naar mijn telefoon, die ik naar haar toe zwier, waar de reservering op staat. Ja zegt ze die moeten uitgeprint worden. Ja doei denk ik dan. Ik kijk haar met paniek ogen aan….  “Ik print het wel even voor jullie uit, dat is geen probleem.” dat is heel heel erg lieff, maar schiet wel een beetje op svp dacht ik. Ooh wacht eens even…… dit is maar 1 ticket. Ooh ja dat klopt, ik heb de reservering in 2x gedaan. Ik scroll naar beneden, in mijn mailbox, op zoek naar hèt oranje markeerbolletje waardoor ik de andere reservering ook snel vinden kan. Daar heb je over nagedacht Tanja, wat ben je toch georganiseerd! Prees ik mezelf in gedachte. En ook die print ze nog uit. daag mevrouw, u deed het allemaal veel sneller dan dat u eruit zag! dank u wel!

Met onze entreebewijzen suisden we de trap af, en moesten ff inzoomen op AL die zalen hahahaha:  slechts keuze uit zaal 1 of zaal 2. Gevonden! We waren duidelijk de laatsten, een vriendelijke man begon ticket 1 te scannen. en nog een keer en nog een keer, het was geen bemoedigend geluidje wat er uit dat apparaat kwam, mijn gevoel was goed want hij deed het inderdaad niet. Eerst maar even die andere 2 tickets scannen. Die gaan wel goed. De man bekijkt het eerste ticket, “aah ik zie het al, deze is van gisteren”. oeff ik had, bij de aanschaf van het 3de ticket, de verkeerde datum aangeklikt. Ik kijk de man aan, en hij zegt “het is helaas vol”. GZ zegt,”gaan jullie 2 maar, ga ik naar huis” Nee zeg ik tegen GZ. En kijk dan de man doordringend aan en vraag of er niet ergens een plaatsje op een trapje is of zo. Nee zegt hij, dat mag niet in verband met de brandveiligheid. Er valt een stilte, en ik blijf hem vriendelijk edoch doordringend aankijken. Yeahhhh!Hij zwicht,Hij zegt: ‘ik zal een stoel pakken en die erbij zetten” want je hebt per slot van rekening  al betaald voor dit ticket. Tis je gerajuh jongen! dank je wel! Jij was nog liever dan je er uit zag!

Ik wilde persé op die stoel, omdat ik zo oenig was geweest. Omdat het uiteindelijk toch nog gelukt was ga ik opgelucht zitten, vlak bij de deur weliswaar ivm die brandveiligheid, ik voel me ineens net een dikke vette suppoost,  ook wel eens leuk. De vloer loopt wat af, dus de stoel staat ook ietsje scheef, niet heel comfortabel  1 uur en 3 kwartier elke paar minuten ietsje omhoog te moeten kruipen,…

De film, viel een klein beetje tegen. en toen het afgelopen was, vertelden  GZ en LP  over hun eerste ervaring met het filmhuis ; Het was allemaal oké zeiden ze maarrrrrrr……..  het bleek dat, in tegenstelling tot een gewone bioscoop, niemand zat te knisperen met zakken of te kraken met het eten van chips. GZ had nl gezellig chips en M&M’s meegenomen, maar ze hebben heeeel voorzichtig het spul uit de zak moeten halen, heel zachtjes moeten chips krakken en de hazelnoten vd M&M’s door moeten bijten, want zij waren gewoon de enigen in die hele zaal, die iets hadden meegenomen. Ze wisten niet wat ze meemaakten. Hoe kan je daar nou 2 uur zitten zonder iets? Hahaha!

Uiteindelijk is alles dus toch nog goed gekomen, we waren nèt op tijd, en we mochten ondanks het verkeerde kaartje, tòch nog naar binnen, maar als mijn kinderen dit gelezen hebben gaan ze 100% zeker te weten zeggen tegen elkaar: ‘Zo moeilijk is dat toch niet: kaartjes op de goeie datum online reserveren, de goeie afslag nemen naar de straat van GZ, èn op tijd zijn!”

“DIE KUNNEN WE NIET MEER ALLEEN LATEN!”