Vorige week vertelde ik dat ik deze week uitslag zou krijgen van mijn scan, nou om de spanning er in te houden, werd ik maandagochtend verrast met bloed in mijn urine; het is dat ik ooit gehoord had dat dat duidt op een blaasontsteking.
Ik was blij dat ik dat wist anders was ik enorm geschrokken.
Hup naar de huisarts en binnen een uur liep ik naar buiten met antibiotica; wel met de gedachte: weer een medicijn erbij wat goed is voor 1 ding, maar tegelijkertijd ook weer het één ander ‘kapot trapt’ in mijn lijf.
Tot hier was de week nog oké voor mij,
maarrrrr ik kreeg een paar dagen geleden te horen dat de scan er niet goed uitzag…….. hoezo niet? Ik voel me prima!
Mijn oncoloog vertelde me dat de al reeds bestaande uitzaaiïngen een soort van stabiel waren maar dat er nieuwe plekjes waren bijgekomen in mijn buikvlies en dat was geen goed nieuws.
Ik moet dus helaas stoppen met deze medicijnen.
Ik had deze uitslag totaal niet verwacht, dus kwam het behoorlijk rauw op mijn dak.
De ellende is dat ik al vanaf de zomer 2010 een borstkanker patiënt ben, en inmiddels al heel wat antihormoon medicijnen heb gehad om de boel stabiel te houden want beter word ik niet meer tenzij er ergens op de wereld iemand is die HET medicijn uitvindt maar vandaag moet ik het nog doen met slechts de 2 laatste mogelijkheden.
Optie 1 is een andere chemopil die milder is dan chemo via infuus wat de 2de optie is.
De oncoloog zei dat ik ze eventueel in willekeurige volgorde zou kunnen hebben;
hij had een lichte voorkeur voor chemo via infuus.
Hij heeft me een kleine week gegeven om er over na te denken wat wijsheid is.
Toen de arts het me voorlegde, dacht ik hup, we doen ‘lekker’ de pillen,
dat is niet zo’n agressieve behandeling en wordt mijn immuunsysteem minder hard aangevallen.
De arts vroeg of ik het fijn vond om nog een uitgebreidere uitleg te krijgen van zijn assistente; normaal heb ik daar niet zo’n behoefte aan als ik een nieuw medicijn krijg, want ik denk dan: geef me de brochure maar mee en ik lees thuis wel welke afschuwelijke bijwerkingen er nou weer op kunnen treden als je dat slikt;
Er staan in die bijsluiter de vreselijkste dingen die je er bij kan krijgen. maar aan bijwerkingen doe ik niet, dat zeg ik elke keer tegen mijn arts, als hij me vraagt of ik daar en daar last van heb.
Zeg ik altijd: ‘nee hoor daar wens ik niet aan mee te doen, basta!’
En tot nu toe heb ik dat allemaal aardig buitenshuis weten te houden, op de honderdduizend aften na die ik afgelopen juni in mijn mond had.
Maar de twijfel sloeg direct toe, toen ik even later, bij de assistente zat en zij ook een voorkeur had voor de zwaardere optie, met de reden: dat ik nu nog zo goed ben, dus dat ik ‘m fysiek in ieder geval aankan, en ik heb ‘m in 2013 ook al gehad en die sloeg goed aan.
Ja daar is ook wat voor te zeggen.
Als ik voor het infuus kies, wordt het de 3de keer pffffff, ga ik me weer rot voelen, komt er weer een pruik op mijn hoofd en nog veel meer ongemakken.
Het was heel lief van mijn arts dat hij zei: ‘als je erg veel moeite hebt met haarverlies, snap ik dat je voor de mildere versie gaat.
Vrouwen vinden dat het ergste van alles: haarverlies!
Ik vind het ook vreselijk maar ik neem in mijn beslissing dit niet mee, zo ijdel ben ik niet en ik zou het nooit verkiezen boven een efficiënter middel
Nu weet ik het dus even niet meer.
De afgelopen dagen zijn de radartjes in mijn hoofd enorm hard aan het werk gegaan,
en vloog ik in gedachte alle kanten op: van de milde versie naar, vooruit dan maar de zware; gewoon even doorzetten en dan zijn die 6 maanden ook weer voorbij, en kan ik er hopelijk weer een tijdje tegenaan.
Zooo lang dat die ene persoon, ergens op de wereld, op tijd HET middel heeft. HiHi!
Ik had al vrij snel in de gaten dat ik er echt niet uitkwam;
Mijn familie en een paar vrienden die ik het had voorgelegd, waren in eerste instantie voor de milde versie maar na het verhaal van de assistente veranderden ze van gedachte.
Maar ik was nog niet overtuigd genoeg dus had nog wat hulplijnen nodig;
Nou die heb ik aangeboord en wel in de vorm van kaarten trekken.
Ik snap dat sommigen van jullie denken: neeeee, dat is toch niet betrouwbaar!
Nou reken maar, dat het universum totaal objectief is en je vertelt wat te doen.
4 vriendinnen heb ik gevraagd of ze een kaart wilden trekken, pendelen, biosensor-check.
Ennn een paar vriendinnen met het Reiki diploma op zak hebben mij, weliswaar op afstand, Reiki (energie) gestuurd om mij een goede keuze te laten maken.
Sommigen zullen mij voor gek verklaren dat ik me daar mee inlaat, maar ik heb al zo vaak meegemaakt dat als je een vraag hebt, je echt een antwoord terugkrijgt waar je iets mee kan.
Het mooie is dat bij alles uitkwam dat ik voor het infuus moest gaan.
Dat is toch bijzonder.
Uiteraard gebruik ik mijn eigen harsens ook, maar dit alles heeft me eigenlijk doen besluiten dat ik voor het grove geschut ga. Blèhhhhhh!
Het zal moeten.
Ik heb van huis uit geleerd, niet te zeuren maar mijn tanden op elkaar te zetten, schouders eronder en gaan met die banaan! Ik vind dit wel een mooi bruggetje naar het opvoeden van kinderen, had ik vorige week beloofd om over te schrijven.
Maar ik wilde eigenlijk zeggen dat ik deze keer niet aan mijn blog over opvoeden toekom
Ik ben van 1959, geboren in een tijdperk waar er nog echt streng werd opgevoed.
En als ik nu naar mijzelf kijk, heeft me die opvoeding niet slecht gedaan.
Er werd nergens over gemiemeld, dat werd gewoon het DNA ‘uitgemept’ hahaha.
Ik ben niet mishandeld hoor in mijn jeugd als ik het over meppen heb.
Je had te luisteren naar je ouders, en dat was lekker duidelijk.
Maar niet heus, want er werd niet echt naar jou als individu gekeken maar de 4 kids werden als éénheids worst grootgebracht:
We moesten lief zijn
voorkomend
behulpzaam
sportief
goed ons best op school doen, wat we alle 4 totaal niet deden, uiteindelijk wel allemaal een gymnasium of atheneum diploma op zak, maar dat was dankzij de bijles van 5 dagen in de week voor ons alle 4.
Tel uit je winst!
Het is natuurlijk niet goed om al je kids op dezelfde manier groot te brengen: de één houdt nou maar van rijst en de ander van aardappelen, maar ik snap ook dat dat vroeger niet kon met die grote gezinnen. De 3 R’s en dat was het!
Ik vind dat onze 2 dochters behoorlijk goed zijn opgevoed, en daar bedoel ik mee:
Het zijn fijne mensen met verantwoordelijksgevoel en gezonde ambitie maar die tegelijkertijd omkijken naar een ander die hulp nodig heeft.
Maar ik denk dat iedere ouder dat van zijn opvoeding en kids vindt.
Uiteindelijk heb ik , denk ik, the best of both worlds genomen:
een beetje van mijn ouders en een beetje van Alexander en mijzelf.
In ons huishouden, was alles aardig vrij en toch waren er wel degelijk regels voor onze kids; alleen belangrijke regels niet van: eet je bord leeg, trek een jas aan als je naar buiten gaat! Geen ijsje in de winter.
Natuurlijk moet een kind zijn of haar bord eigenlijk leegeten, en niet de snoeppot plunderen van tevoren en dan geen honger meer hebben maar het komt bij ons toch ook wel eens voor dat we niet zoveel honger hebben en iets laten staan.
Natuurlijk hoeft een kind zijn of haar jas niet aan, als ze dat niet willen: je moet ze duidelijk maken dat het erg koud is buiten en dat een jas dan misschien heel fijn is, maar als het kind dan nog weigert dan toch zonder jas!
Van alleen je jas niet aantrekken, krijg je geen griep.
En dan dat vreselijke kul verhaal van ouders die hun kids voor de gek houden met de tekst: ‘nee geen ijs in de winter, dat is te koud voor je buik’
Als ik dat in de supermarkt hoor, denk ik alleen maar: je zult zulke ouders hebben, wat sneu voor het kind.
Als kind liep je figuurlijk achter je vader en moeder aan en wee je gebeente als je uit de pas liep!
Wij deden het juist andersom: de kids voorop laten lopen, en wij erachteraan zodat je heel goed kon zien wat je kind deed en wat er in zo’n kind zat.
Wij hadden voor hen een virtuele omheining die de kids niet zagen maar wij wel, wat betekende dat ze best uit de pas mochten lopen, want daar krijg je creatievelingen van en ze kunnen al vroeg een heel eind zelf nadenken.
Maar gingen ze te ver uit de pas dan werd er gecorrigeerd.
Net was er een vriendin bij me, en die zei: ‘gaat het deze week over opvoeden, dat heb je vorige keer beloofd.’
‘Lijkt me zo leuk om te lezen. ik heb nl wel eens gehoord dat je op blote voeten de kids van school hebt gehaald.’
Ik moest lachen, en zei me er niets van te herinneren maar het zou zo maar kunnen.
Heb ik toch meer weg van mijn moeder dan ik zelf in de gaten heb.
En dat is goed te weten, want dan kan ik ook deze chemokuur voor de komende 6 maanden met gemak aan, heb ik maar een greintje doorzettingsvermogen geërfd van mijn ouders, dan onderga ik dat met opgeheven ( kaal) hoofd!
Het is behoorlijk balen, maar het moet gewoon, het is uiteindelijk weer voor een goed doel dus niet miemelen!
Wordt vervolgd!
Ik wens iedereen weer een lieve week!
veel liefs! xxx
Lieve Tanja, met heel veel plezier lees ik je verhalen en wil dat nog heel lang doen. Ik leef met je mee en vindt je voorbeeld voor velen!! Dat je sterk bent weten we! Heel veel liefs en een dikke zoen Emille
lieve Emille, wat een lieve woorden! ik vind het fantastisch dat je mijn blog leest, dat motiveert me om er mee door te gaan, want ik denk vaak genoeg, als ik er mee bezig ben, wie is hier nou in geïnteresseerd? Dus jouw bemoedigende woorden doen mij enorm goed!
Ik hoop er ook nog lang mee door te gaan, heb zelf totaal niet in de gaten dat ik een voorbeeld ben voor velen! maar zo hier en daar hoor ik het, dus het wordt tijd om trots op mezelf te zijn, maar zeg nou zelf ……vlgns mij zijn wij op dezelfde manier opgevoed, denk ik, gewoon incasseren en doorrrr!
Dat komt me nu wel goed van pas hahaha!
Dank voor je lieve woorden nogmaals.
Kuzzzzz
Goede keus gemaakt Tanja. Meteen maar voor het grove geschut. We slepen je er wel door heen. Zien elkaar snel. Dikke kus.
Hoi lieve Wil, dank je wel voor je lieve woorden! jullie zijn de wind onder mijn vleugels en tot nu toe hebben jullie me er hartstikke doorheen gesleept. Zo liefff!
Morgen ga ik vertellen dat ik gekozen heb voor de zwaarste optie. Jij en Wim zitten denk ik nog niet in een groepsapp waar ik in 1 app meerdere mensen informeer, en diegenen die mij willen antwoorden, doen dat op mijn eigen app, zodat de groep geen last heeft van tig appjes.
Willen jullie er ook in?
Ik spreek je snel! heel veel lieffs xxxx
Sterkte Tanya
Dank je lieve Gerda! Zo lief dat je me volgt! Ben ik superblij mee!
Zijn jullie weer weg bij het skioord?
Morgen ga ik vertellen aan de oncoloog dat ik voor de zwaarste kuur heb gekozen, dus denk dat ik snel aan het infuus zit. Wordt vervolgd!
kuzzzz xxxx
❤️ heel veel goeds Tanja!
Dank je wel lieve Ida!! xx
Wat een dilemma….sterkte voor de komende tijd. Mooi verhaal over jullie opvoeding door je ouders en hoe jullie het gedaan hebben! Wat ik zo heb gelezen hebben jullie de dochters opgevoed tot geweldig lieve diochters. Goud waard. Ook voor hen veel sterkte.
Hoi Annelies, zo lief van je dat je me elke week weer motiveert om door te gaan met mijn blog. En ongelofelijk leuk dat je weet hoe ik mijn jeugd heb gehad. Ja mijn dochters zijn super voor me. Heel bijzonder!
Nogmaals dank je wel! Echt lieff van je!! xx
Bijzonder mens. Go for it………………………. Xxx
Heel veel sterkte Tanja! Je kunt het! Zelfs over al je ellende heb je toch weer heel mooi en aangrijpend geschreven! 🍀😘
Wat een lieve woorden Jolanda! het geeft mij moed die ik best kan gebruiken. Het doet me enorm goed! Top dat je me volgt via mijn blog, ook dat motiveert me om daar mee door te gaan.
Wordt vervolgd! Veel lieffs xxxx
Heftig Tanja sterkte 😘
Ik moet er mee dealen lieve Gerrie! Tis nie aans.
Ik ga er maar weer dik tegen aan.
Wordt vervolgd!
Lieffs xxxx
Ach Tanja, als ik het lees, misschien lees ik het helemaal niet goed, maar voel al een soort van afscheid. Je verontschuldigen en verklaren waarom dingen zo zijn gegaan en gelopen.
Lieve schat, ik vind het zo dapper, de keuze die je maakt. Maar wat ik je al zei, uiteindelijk is er geen keuze, een mens wil leven! Al hebben we het wel gehad, leven en kwaliteit van leven. Het is een issue Tanja, iedereen denkt, niemand weet het zeker. Jawel, achteraf. Maar dat is wat ze in hier in het Oosten zeggen “een koe in de kont kijken”.
Tanja ik ben trots op je en houd van je. Dikke kus en knuffel.
dank je wel lieve Ingrid! Hoop toch dat het resultaat het tegenovergestelde teweeg gaat brengen; dat ik er gewoon weer een tijdje tegenaan kan.
In juli weten we het, als de kuur klaar is.
Ik hou ook van jou, en ook jij hebt het moeilijk: partner van zijn is niet altijd even gemakkelijk. maar de aandacht gaat altijd uit naar de patiënt.
We slepen elkaar de komende maanden wel doorheen!
Slaap lekker! Tot snel!
Kuzzz xxxx
Tanja, wat een vreselijk naar bericht voor je. Ik heb grote bewondering voor je doorzettingsvermogen en je enorme positieve instelling. Ik ben ervan overtuigd dat vooral deze laatste je zo goed op de been houdt. En ik geloof ook dat Reiki en dergelijke je positieve energie geven. En bewezen is….alleen het geloof erin werkt al. Ik wens je heel erg veel sterkte en hoop dat je je niet al te ziek zult voelen. Groetjes Anneke.
Lieve Anneke, dank voor je hele lieve woorden! dat geeft mij enorm veel moed, want die kan ik af en toe best gebruiken.
Ik heb zelf niet zo heel erg in de gaten dat ik doorzettingsvermogen heb en zo positief ben, maar ik moet er zo langzamerhand wel een keer in gaan geloven.
Morgen ga ik de oncoloog vertellen dat mijn keuze is gevallen is op de zwaarste optie, en dan zal alles wel snel in gang worden gezet. Brrrrrrrrrr!
Maar hopen dat het snel juli is dan ben ik er weer van af.
Wordt vervolgd!
Nogmaals heel veel dank voor je lieve woorden.
Heel veel lieffss xxxx
Dag Tanja sinds kort kwam ik er achter dat je een blog schrijft, ik lees hem graag je schrijft zo mooi, als ik hem lees hoor ik altijd jou vrolijke stem erbij. Nu moet je dus weer die rot chemo ondergaan , maar hou vol ik wil nog veel van je blijven lezen!
Groetjes Henny
Ach wat ben je toch lief Henny! Ik denk heel vaak als ik het aan het schrijven ben: waarom doe ik dit? daar zit toch niemand op te wachten! Maar als ik dan weer jouw woorden lees, motiveert het me om door te gaan!
Super dank je wel!
Wordt vervolgd! xxx