Godverdomme!!

Vorige week kon ik het absoluut niet opbrengen om een blog te posten;
Mijn lieve vriendin Joke is 2 weken geleden overleden die , toen Alexander en ik op een lief pleintje in Bathmen kwamen wonen, als één van de eersten ontmoet hebben samen met haar man en kinderen. Inmiddels woon ik hier 30 jaar en zijn zij, na Alexander’s overlijden, oa heel belangrijk voor ons geweest; Ze hebben de kinderen en mij enorm gesteund in de vorm van: eerste keer voorjaarsvakantie met hen een week naar Zeeland, eerste keer sinterklaas zonder man en papa en we waren met kerst ook altijd welkom, mochten we niet alle dagen bij onze familie in Brabant zijn.
Hoe lieff!

En ik werd me toch verdrietig, weliswaar zonder een traan te laten; Ik ben een hele slechte huiler, maar oh wat ben ik van mijn sokkel gevallen toen ik het droevige nieuws kreeg dat het niet goed met haar ging. Het verdriet zat in mijn hele lijf en nog steeds.
Daarbij merkte ik ook, dat ik het op mijzelf betrok omdat we allebei borstkankerpatiënten waren.
Ze moedigde mij altijd heel lief aan, als ik net weer een uitslag had gekregen, en zei dan: ‘jij wordt 80!’
Ze kookte de laatste jaren, niet alleen voor haar en haar man maar ook voor mij: ze deed het in bakjes, vroor het in en eens in de zoveel tijd kreeg ik een appje: kom je lege bakjes brengen? Ik heb weer volle voor je.
Een verwennerij was dat want dan hoefde ik bijvoorbeeld geen stamppot, waar ik zo dol op ben, voor mij alleen te maken.
Hoe lieff!
Ze is na een ziekbed van slechts enkele dagen overleden.
Bij haar afscheid, hier in ons schattige kerkje in Bathmen, heb ik gesproken, en aan het einde van mijn speech wilde ik eigenlijk door de microfoon fluisteren of wellicht wel wat luider roepen…….. GODVERDOMME! Maar heb het toch achterwege gelaten.
Heb nu spijt dat ik het niet gedaan heb, dus doe ik het hier maar. GODVERDOMME!!!!
Dank je wel voor alles lieve Joke!

Bij mij gaat het, op dit moment niet helemaal lekker: De laatste 2 maandagen heb ik groen licht gekregen om door te gaan met de chemokuur; ik moet die 5 ‘bommenwerpers’ op die maandag, tijdens een lichte lunch, innemen; Ik neem een lichte lunch wel heel licht op volgens mij waardoor ik steeds beroerd ben.
Maar vorige week heb ik extra antimisselijkheids pillen erbij gekregen.
Ik had er vorige week eentje genomen, tegelijk met de bommetjes, maar het hielp niets dus heb ik ze niet meer geslikt. Ik dacht: toedeledoki  dat werkt niet dus weg ermee, hoe minder medicijnen hoe beter.
Afgelopen maandag vraagt mijn arts, ‘en hoe is het gegaan met de extra pilletjes?’
Ik vertelde hem dat het totaal niet hielp dus heb ik er niet één meer genomen.
Hij zei ‘ooh sorry dat had ik je beter uit moeten leggen, dat je er 3 tot 4 per dag moet nemen.’
Ik dacht dat zo’n ding gewoon ad hoc werkte, had nergens gelezen dat er een ‘spiegel’ opgebouwd moest worden.
Dus zei ik hem dat te gaan doen. 

Afgelopen maandagmiddag, toen ik terugkwam van het ziekenhuis, moest ik ff snel lunchen, de pillen nemen en daarna door naar een reikibehandeling.

Ik weet niet wat het is, tussen die bommenwerpers en mij, maar ik heb zo’n ongelofelijk probleem om de verpakking open te krijgen; zelfs met een schaar is het nog een probleem om ze uit hun cellovaantje te krijgen. Ik moet het zelf doen, want het is zo’n troep dat niemand, als alleen ik, er aan mag komen.
Ik zei net dat het ff snel moest, dus de doosjes ingepakte pillen op het aanrecht gelegd maarrrrr met  haast en te dicht prutsen bij de gootsteen resulteerde dat natuurlijk dat ik uitschoot met het proberen open te maken zodat die verpakking in het zeepsop terecht kwam, omdat ik daar net iets afgewassen had.

Wat heb ik toch een ruzie met die dingen! Gelukkig was het nog een dichte verpakking. Anders had ik met de ‘billen bloot’ bij mijn arts moeten opbiechten dat er 1 pil gesneuveld was. Die dingen zullen best wel wat kosten per stuk.
Ik had van tevoren een avocado uitgelepeld en ging er van uit dat als er maar iets in je maag zit, dat dat wel oké is voor die pillekes. Extra antimisselijkheidspil erbij genomen, een half uur van tevoren moet ik altijd  een andere antimisselijkheidspil nemen, dus ik dacht dat het wel goed ging;
Bij de Reiki ging het nog goed, maar toen ik eenmaal thuiskwam werd ik me toch een partij misselijk! Pfffff. Om 6 uur weer zo’n pilletje genomen wat de dokter mij had aangeraden, en ben om half 9 naar bed gegaan, wat voor mij echt kinderbedtijd is.
Kan me niet meer herinneren wat ik nog gegeten heb, het zal nauwelijks iets zijn geweest.
21.00 uur in slaap gevallen, om 23.30 uur  kotsmisselijk wakker geworden, weer zo’n pilletje genomen. Maar het hielp voor geen meter. Heb me de hele nacht heel rot gevoeld. De volgende dag voelde ik me een tikkeltje beter maar nog steeds best beroerd; weer nauwelijks gegeten. Da’s natuurlijk niet goed, want ik ben de laatste 4 weken alleen maar afgevallen; heb nu het gewicht wat prima bij mijn lengte past, maar het moet wel stoppen anders heb ik op een gegeven moment niks meer om ‘bij te zetten.’

Woensdag voelde ik me gelukkig al wat beter, en ben ik weer gaan eten; de kinderen houden me goed in de gaten en komen met gezonde boodschappen en maken van alles voor me klaar; en zo gaan de ‘gepreppte’ maaltijden in bakjes de diepvries in.
Het eten gaat wel wat beter , maar af en toe komt de misselijkheid weer om de hoek, de vraag is dan ook of ik aangekomen ben aanstaande maandag, ben er bang voor.
Normaal als je begin van de week chemo hebt, knap je aan het einde van de week wel weer op maar daar is op het moment geen sprake van, snap het niet.
Dus het wordt weer spannend.

Deze weken waren niet echt fijne weken; Ben niet in mijn hum GODVERDOMME, houd het daarom kort.
Maar hopen dat ik volgende week weer anders ‘piep.’
Fijn weekend en tot volgende week vrijdag!
Liefs, xxx